Brigitte van der Laan leverde afgelopen zomer een unieke prestatie. Als eerste wandelaar voltooide ze de Nijmeegse 4Daagse met een zogenaamde Alinker: een soort loopfiets met drie wielen. “Het was zo gaaf,” vertelt ze na het voltooien van 4 x 40 kilometer. “De sfeer tijdens de 4Daagse, daar gaat het om.”
Zes keer liep Brigitte de 4Daagse al. Als wandelaar. Wat bij veel deelnemers gebeurt, overkwam ook haar: na één keer lopen wilde ze nooit meer anders. Na een operatie aan een hersentumor, in 2012, verloor de inwoonster van het Groningse Spijk echter een deel van haar spierkracht en de controle over de linkerkant van haar lichaam. Zulke afstanden lopen zat er niet meer in. Tot ze de Alinker ontdekte. Dat is een driewielige loopfiets die is ontworpen door Barbara Alink voor - zoals de website vermeldt - mensen die actief willen blijven, willen doen waar ze van houden, om het leven ten volle te leven. En dat was precies waarvoor Brigitte hem wilde gebruiken: doen waar ze van houdt. De 4Daagse lopen dus.
“Ik was al begonnen met trainen, maar had dispensatie nodig. Niemand had eerder met een Alinker meegedaan aan de 4Daagse, dus wist de organisatie niet goed wat ze ermee aan moesten. Ze hadden het idee dat het meer een fiets was dan een loophulpmiddel,” legt Brigitte uit. “Eerst kreeg ik die dispensatie dus niet. We hebben een goed gesprek gehad, maar het antwoord bleef hetzelfde. Daardoor ben ik ook minder gaan trainen. Pas begin juli, ruim twee weken voor de start van de 4Daagse, kreeg ik toch nog groen licht. Nee, de voorbereiding was niet ideaal. Gelukkig ben ik erg sportief, mijn conditie is goed. Maar ik had veel te weinig getraind. Maar ja: als je dan groen licht krijgt, wil je van start. Zo simpel is het.”
Startschot
En zo geschiedde. Toen in de vroege ochtend van 18 juli het startschot klonk op de Wedren in Nijmegen, was Brigitte erbij. Het werd, vertelt ze, een totaal andere 4Daagse dan voorheen. “Toen ik hem eerder gewoon liep, had ik veel blaren. Nu niet. Ik kreeg zadelpijn en had op de derde dag geen kracht meer in mijn benen. Op wilskracht ben ik doorgegaan.” En dus haalt ze op de slotdag de bekende Via Gladiola, waar ze aan het einde van de tocht haar 4Daagsekruisje mag ophalen. Nou ja... “Omdat het mijn zevende keer was, kreeg ik zo’n speldje met een 7 erop,” zegt ze lachend. “Die mag ik dan aan mijn eerder gekregen kruisje maken.”
Dochter
Ze liep de tocht samen met dochter Lieke (19). “Ja, dat was een droom die uitkwam,” glundert Brigitte. “Toen ik de 4Daagse voor het laatst liep, was Lieke nog te jong om mee te doen. Daarom zei ik: als je later oud genoeg bent, gaan we samen lopen. Toen werd ik ziek. Gelukkig hebben we het nu toch kunnen doen.” Onderweg kreeg de Groningse veel positieve reacties. “Veel mensen langs de kant vonden het gaaf dat ik mee mocht doen. En het ging ook gewoon goed. Het was wel lastig hoor; ik moest constant opletten op andere wandelaars, zodat ik niet op hun hakken zou rijden. En wandelaars die me inhaalden, doken vaak te krap weer voor me, waardoor ik moest corrigeren. Zeker op de Zevenheuvelenweg, die constant omhoog- en omlaaggaat, was dat lastig. Daardoor kon ik tijdens het wandelen niet echt om me heen kijken.”
Hoewel Brigitte dispensatie kreeg om met haar Alinker de 4Daagse te lopen, is nog niet zeker dat haar prestatie ook erkend wordt. De organisatie heeft de inspanning tijdens de wandeltocht laten onderzoeken door de Radboud Universiteit. Brigitte droeg bijvoorbeeld vier dagen lang een horloge met onder andere een hartslagmeter. Doel is om te bepalen of iemand met een Alinker eenzelfde prestatie levert als een wandelaar. De uitslag van het onderzoek is in september. Brigitte ziet die met vertrouwen tegemoet: “De 4Daagse profileert zich als Walk of the World, dus een tocht voor iedereen. Rolstoelers mogen ook meedoen, waarom zou ik dat dan niet mogen?”
Volgend jaar
En wat nou als de 4Daagse definitief groen licht geeft? Is Brigitte er dan volgend jaar weer bij? “Als je dat kort na de finish had gevraagd, had ik keihard ‘nee’ gezegd,” lacht ze. “Maar we zijn een tijdje verder en ja: als het mag, ben ik er volgend jaar weer bij. En mijn vriend loopt dan graag mee. Vooraf vond hij het maar niks. ‘Veel te druk,’ zei hij. Maar nu hij de sfeer gezien heeft, heeft hij ook het 4Daagse-virus.”