Al zo lang ik mij kan herinneren, is het mijn droom om naar Japan te reizen. De prachtige natuur, rijke cultuur en een andere technologie. Het werd mijn doel om op mijn vijfentwintigste naar Japan te gaan. Je raadt het al: inmiddels ben ik 26 jaar en nog niet naar Japan geweest. Maar ik kan wel met trots zeggen dat ik er mee bezig ben.
Tekst: Laura Bliek
Dromen, iedereen heeft ze. De een nog groter dan de ander. Ze hebben wel iets gemeen en dat is dat het soms nodig is om je grenzen te verleggen als je wilt dat ze uitkomen. Mijn droom heb ik bijgesteld; dat hoort tenslotte ook bij het leven. Dus wil ik nu voor mijn 35e naar Japan. Ik heb nog negen jaar. Als je in een elektrische rolstoel zit met allemaal toeters en bellen en je 24 uur per dag iemand nodig hebt voor hulp en verzorging, is afreizen naar Japan een hele operatie, maar ik ga graag uitdagingen aan.
Foto: Laura Bliek
Plan de Japan
Ik ben begonnen met een ‘Plan de Japan’ op te stellen, waarin ik hoofdstukken maak van alle obstakels waar een oplossing voor moet komen. Een hoofdstuk voor het kunnen zitten in een vliegtuigstoel, het veilig vervoeren van mijn rolstoel, hulpmiddelen als een douchebrandcard en ga zo maar door. En daarna was het een kwestie van ergens beginnen. Japan is 14 uur vliegen en aangezien ik nog nooit gevlogen heb, heb ik mijn ouders beloofd dat ik eerst een kortere vlucht ga proberen.
Ik nam via Facebook contact op met alle luchtvaartmaatschappijen en vroeg naar de afmetingen van het ruim en de voorwaarden voor mijn rolstoel. Met die informatie kwam ik erachter dat het toestel naar Japan groter is en dus ook een hoger ruim heeft. Dit zorgt ervoor dat mijn rolstoel daar wel in zijn geheel inpast. Binnen Europa is dat niet zo. Voor de kortere vlucht die ik eerst ga proberen, moet er dus een manier komen om de hoogte van mijn rolstoel zo goed als te halveren.
Vliegtuigorthese
Het stoeltje voor in het vliegtuig wordt aangemeten. Foto: Laura Bliek
Ik zocht contact met mijn orthesebouwer. In mijn elektrische rolstoel zit ik in een door hen speciaal gemaakte orthese, zodat mijn lichaam voldoende ondersteund wordt. In mijn mail legde ik mijn droom voor en gaf ik aan dat ik een stoeltje wilde laten maken om in de vliegtuigstoel te kunnen zitten. Ze waren enthousiast, wilden mij helpen en dus gingen we samen aan de slag om te zoeken naar een oplossing. Aangezien een luchtvaartmaatschappij vaak specifieke eisen en maten heeft, was het van belang ook hen hierin te betrekken. Ik stuurde alle luchtvaartmaatschappijen een mail waarin ik de situatie uitlegde en uiteindelijk kwam daar het verlossende woord van Transavia: mijn orthesebouwer mocht langskomen om alles op te meten en te brainstormen. Er kwam een idee dat voldoet aan alle eisen en momenteel zitten we in de laatste fase. Volgende maand kan ik het gaan passen en dan is dat hoofdstuk hopelijk officieel afgerond.
Het mooie is dat mijn orthesebouwers nu eigenlijk bezig zijn om iets te realiseren waar iedereen gebruik van kan maken, zodat in de toekomst het zitten in een vliegtuigstoel niet zo’n lange zoektocht meer hoeft te zijn.
Mijn orthesebouwer mocht bij Transavia langskomen om alles op te meten
Geschikt hotel
Ondertussen ging ik ook op zoek naar een hulpmiddelenleverancier in Japan en dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Na veel googelen besloot ik blogs te zoeken van mensen die zelf in een rolstoel naar Japan zijn gegaan, in de hoop daar waardevolle informatie te vinden. Uiteindelijk kwam ik op de website van Accessible Japan terecht. Via het Rental Request Form (huuraanvraagformulier, red.) legde ik mijn situatie en droom in het Engels uit. Ik kreeg reactie van een medewerker van Abilities Care-net, Inc. (ACI). Zij hadden nog nooit hulpmiddelen geregeld voor een toerist, maar als het zover kwam, mocht ik de benodigde hulpmiddelen bij hen huren. En ACI wilde me graag helpen een geschikt hotel te vinden. Dus stuurde ik de medewerker een lijst van mogelijk toegankelijke en vooral ruime hotels die ik had gevonden in Tokio. Hij ging in gesprek met de medewerkers van de verschillende hotels en omdat hij wel Japans spreekt, kwam de vraag beter over en was het al snel duidelijk. De winnaar: The Royal Park Hotel Tokyo Shiodome. Een hotel dat uitkijkt over het centrum en de baai van Tokio. Dit hotel biedt toegankelijke tweepersoonskamers met aparte bedden. Ik kreeg foto’s, plattegronden en afmetingen om zeker te zijn dat het allemaal past. En dat gaat lukken.
Foto: Laura Bliek
Ik ga verder met de voorbereidingen en als het eindelijk zover is, neem ik weer contact op met ACI. Tot die tijd blijf ik de hoofdstukken vullen om mijn droom waar te maken. Ze zeggen niet voor niets “It’s not about the destination, but about the journey” – het gaat niet om de bestemming, maar om de reis. En daar ben ik allang aan begonnen.
Meer weten over toegankelijkheid in Japan? Kijk op accessible-japan.com.