Hoewel ruim een kwart van de Nederlanders in 2018 discriminatie heeft ervaren, komt discriminatie door de gemeente of andere instanties relatief weinig voor. Wel voelen mensen met een beperking zich opvallend vaak gediscrimineerd door de gemeente. Dat blijkt uit een nieuwe publicatie van het Sociaal en Cultureel Planbureau.
Dat 27 procent van de Nederlanders zich het afgelopen jaar gediscrimineerd heeft gevoeld, is vergelijkbaar met de situatie vijf jaar eerder. Wel is het type discriminatie veranderd: geslacht en een beperking worden vaker als grond voor discriminatie ervaren.
Vertrouwen
Het onderzoeksbureau waarschuwt dat de maatschappelijke gevolgen van discriminatie serieus zijn. Mensen die discriminatie ervaren voelen zich minder betrokken bij de samenleving en hebben minder vertrouwen in instituties. Zo heeft 5 procent van de werkzoekenden vanwege discriminatie de zoektocht naar werk opgegeven.
Relatief goed
Gemeenten komen er in het onderzoek relatief goed vanaf. In vergelijking met andere terreinen, zoals het onderwijs en de arbeidsmarkt, ervaren Nederlanders bij de gemeente het minst vaak discriminatie. Van de mensen die in 2018 contact hebben gehad met de gemeente, voelde 6 procent zich gediscrimineerd. Het UWV en woningbouwcorporaties zorgden bij 11 procent van de mensen voor het gevoel gediscrimineerd te zijn. Ter vergelijking: in het onderwijs heeft 22 procent van de scholieren en studenten in 2018 discriminatie ervaren.
Beperking
Wat wel opvalt, is dat de mensen die zich gediscrimineerd voelen door de gemeente vaker aangegeven dat dat het gevolg van een beperking is. Waar een beperking bij de andere terreinen (onderwijs, arbeidsmarkt, etc.) bij ongeveer 1 op de 10 gevallen de reden voor discriminatie is, is dat bij gemeenten 2 op de 10 keer zo. Het SCP heeft hier geen verklaring voor. Leeftijd en etnische herkomst zijn de andere twee veelgenoemde gronden voor discriminatie, die voor respectievelijk 22 en 26 procent van de gevallen zorgen.
Ontwikkelingen
Het SCP speculeert dat bepaalde maatschappelijke en economische ontwikkeling een effect hebben gehad op de resultaten. Zo zou het feit dat mensen met een beperking zich vaker gediscrimineerd voelden verklaard kunnen worden door de inwerkingtreding van het VN-verdrag Handicap. Dat zou de grenzen van acceptabel gedrag scherper afgebakend hebben en daardoor de herkenning van discriminatie vergroot hebben.
Emancipatiebeweging
Illya Soffer, directeur van Ieder(in), belangenbehartiger van mensen met een beperking, beaamt die verklaring: "Dit lijkt te duiden op een groeiende emancipatiebeweging onder de doelgroep mensen met een beperking en chronische aandoening. De ratificatie van het VN-verdrag handicap in 2016 draagt hier zeker aan bij. Mensen met een beperking of chronische aandoening zijn zich steeds meer bewust van het feit dat ze rechten hebben en dat niet alleen zij, maar iedereen verantwoordelijk is om te zorgen dat zij deze rechten kunnen genieten."
(Bron: Binnenlands Bestuur)