“Nee, blijf nou zitten waar je zit,” mompelt mijn man uit zijn mondhoek. Ik zit in een rolstoel in de vertrekhal van een Grieks vliegveld. Deze vakantie heb ik voor het eerst assistentie aangevraagd en een rolstoel blijkt een part of the deal. Thuis functioneer ik nog zónder en het lukt me dan ook best om een stukje te lopen naar de taxfreeshop. Maar manlief vindt dat ongemakkelijk. “Dan lijkt het net of je niks mankeert.” Ik sla zijn advies in de wind en betrap mezelf erop dat ik uit schuldbesef net even wat meer met mijn been trek dan anders.
Het vliegtuig dat ons naar huis moet brengen arriveert veel te laat, maar eindelijk is het zover. Een geelgeheste medewerkster duwt me resoluut naar buiten, waar ik samen met een andere roller moet wachten op het autootje met hefplateau. Ik voel warme uitlaatgassen van een wachtende airportbus langs mijn gezicht waaien en besef ineens hoe benauwd afhankelijkheid kan zijn... Gelukkig, daar is de hefauto. Het is wat passen en meten, maar onze rolstoelen passen er precies in. Even later worden we keurig via de pantrydeur het vliegtuig in geschoven.
Een paar uur later staan we op Schiphol te wachten op de airportcaddy. Ik besluit even naar het toilet te lopen, en sleep verontschuldigend weer een beetje met mijn been. Ik moet er zelf om grinniken. Ben je 65, trek je je nog aan wat mensen van je denken. De deur van het invalidentoilet zwaait net breed open. “Ik dóe het gewoon hoor,” zegt een soepel bewegende dame met een blik van verstandhouding. “Bij die andere toiletten zijn de rijen zó lang!” Ik ben verbaasd over haar blik en zeg maar even niets.
Bij terugkomst zie ik mijn medereizigster van het hefplateau boos in haar rolstoel zitten. “Heb je dat gezien? Die andere passagiers met een rolstoel?” Ik had weer eens niets gezien. “Hier op Schiphol blijken ze ineens uitstekend te kunnen lopen. Ze faken gewoon een handicap om langs de wachtrijen te komen.”
Ik heb de neiging haar niet te geloven. Tot ik thuis een TikTokfilmpje voorbij zie komen. Kijkers krijgen het advies krukken te kopen om de rijen op Schiphol te omzeilen. “Het wérkt!” glundert de nitwit in het filmpje als hij met airportrolstoel en krukken de securitycheck passeert. Even later, de rolstoel is uit beeld, maakt hij een uitbundig dansje en schiet hij - met zijn kruk horizontaal - quasi wat tegenstanders neer.
De video is inmiddels na ophef verwijderd, maar toch heb ik een belangrijke boodschap voor de nitwit. Wat hij niet weet, is dat échte gehandicapten een doorgeladen wapen in hun stok hebben. Die van mij heeft verfpatronen. Als ik goed mik moet het lukken: Stupide Simulant, pontificaal op zijn T-shirt. Ik heb nu al lol.
Pauline Montfoort
maakt deel uit van het redactieteam van Support Magazine. Pauline heeft een spierziekte en vraagt zich graag dingen af.