Volgens mij kun je de mensheid grofweg opdelen in twee soorten. Handige mensen, bij wie alles altijd lukt, en onhandige types bij wie de materie altijd tegenwerkt. Mijn man is er een van het handige soort. En dat is een zegen, zeker voor iemand met een levenslang lidmaatschap van categorie 2. Zo plaatste manlief op strategische plekken in huis handgreepjes, opstapjes en grijpstangen, zodat ik zonder halsbreken overal bij kan. Meubels ophogen, makkelijk toegankelijke laden inbouwen, allemaal een kolfje naar zijn hand.
Als hij mij ziet goochelen op de traplift, schudt hij dan ook meewarig zijn hoofd. Met twee loopstokken, sleutels, handtas en de afstandsbediening kan ik wel drie handen gebruiken. Of vier. Ik moest daar eens iets aan doen, vond hij.
Een elektrisch bediende voetenplank zou al helpen. En zo’n motortje dat bovenaan de trap een zijwaartse zwiep aan de zitting geeft. Die functies zaten er niet op toen ik de lift van de Wmo kreeg. Natuurlijk had ik daar in mijn Persoonlijk Plan zelf om moeten vragen, maar in mijn naïviteit had ik bedacht dat alle trapliften dat van zichzelf al konden. Een oriënterend telefoontje naar leverancier O. destijds hielp ook niet echt: “U krijgt een nieuwe lift via de Wmo? Dan krijgt u gewoon een standaardmodel, u heeft helemaal geen keuzemogelijkheid.” Tja. Het uitgangspunt dat de cliënt centraal moet staan bleek nog niet doorgedrongen.
Aanpassingen dus. De Wmo gaat ermee akkoord. Wat volgt is een tranentrekkende trapliftsaga. Een verhaal dat veel van onze lezers waarschijnlijk moeiteloos na kunnen vertellen, in vele variëteiten. De leverancier plaatst een automatische draaizitting, maar vergeet de klep. Voor een automatische voetenklep moet er een hele nieuwe trapliftmotor én zitting komen. Die arriveren op een enorme pallet die nu al weken de weg verspert in huis, want monteur 2 had geen tijd voor zo’n grote klus, monteur 3 belde af, en monteur 4 had hetzelfde probleem als nummer 2. (Jaja, ik wéét het, u heeft uw eigen sores.)
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er niet alleen onhandige mensen zijn, maar ook onhandige bedrijven. Ze mogen mijn man bellen, om de boel eens goed op de rails te krijgen. Beetje organiseren, beetje plannen, beetje verstand van zaken. Hoe moeilijk kan het zijn?
Update. Zojuist heeft de leverancier de komst van monteur 5 en 6 aangekondigd. Ze komen nu samen, dat is fijn. Maar oeps, wat nu weer? Een storing. De nieuwe zittingzwiepmachine weigert dienst en alles draait dol. Manlief haalt maar even zijn gereedschap tevoorschijn, het monteursduo 5&6 komt pas over een paar weken. Wat blijkt? De elektrische draaimotor ligt los in de behuizing. Monteur 1 is vergeten ‘m vast te zetten.
Ik zie mijn man de klus klaren. Hij schudt meewarig zijn hoofd.
Pauline Montfoort
maakt deel uit van het redactieteam van Support Magazine. Pauline heeft een spierziekte en vraagt zich graag dingen af.