Wat zeg je me nou?
Woorden doen ertoe. We beschrijven de wereld ermee, dus ook de wereld van mensen met een beperking. Maar waarom gebruiken we bepaalde woorden? En wat ‘doet’ dat woord met mensen met een beperking? In deze aflevering van de serie Woordwaarde vragen we vier ervaringsdeskundigen naar het woord: toegankelijkheid.
Toegankelijkheid (de):
De mate waarin het mogelijk is toegang tot iets te krijgen
Fysieke toegankelijkheid
Onze panelleden constateren dat met het woord ‘toegankelijkheid’ vaak fysieke toegankelijkheid wordt bedoeld. Gerrit van Ark (74) vindt het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen via de hoofdingang naar binnen kunnen. “Roepen dat jouw gebouw toegankelijk is, terwijl mensen met een handicap via de goederenlift moeten, no way. Een ideale situatie is niet haalbaar, maar de meeste mensen moeten wel van de hoofdentree gebruik kunnen maken.”
Laura Bliek (26) ziet dat het woord te vaak gebruikt wordt. “In vacatures lees je weleens: we zijn een toegankelijk bedrijf. Vertel dan maar waar je het over hebt. Gaat het om fysieke toegankelijkheid, of zeg je dan dat je voor iedereen openstaat?” Ze pleit voor een keurmerk als het om fysieke toegankelijkheid gaat. “Ik denk dat de overheid kaders moet stellen, desnoods met niveaus van toegankelijkheid. Dat niveau 1 alleen aangeeft dat er een lift is, en dat niveau 2 ook iets zegt over de afmetingen daarvan. Ik vind dat een bedrijf niet zelf mag zeggen dat het toegankelijk is, maar dat dat getoetst moet worden.”
Duurzaamheid
Illya Soffer (57) ziet vanuit beleidsoogpunt een kans voor de term toegankelijkheid in combinatie met ‘duurzaamheid’. “Duurzaamheid wordt vaak meegenomen in allerlei ambities, doelen en beleid. Als je zegt dat toegankelijkheid een aspect is van duurzaamheid, bijvoorbeeld omdat een toegankelijke woning ook een duurzame woning is, dan is dat een behulpzaam kader.”
Jeanette Chedda (40) heeft tijdens een bezoek aan een vriendin in revalidatiecentrum Basalt ondervonden welk verschil het maakt als een gebouw volledig toegankelijk is. “Ik was daar met mijn scootmobiel. Het was een gigantisch gebouw en ik had alle ruimte. Op een gegeven moment merkte ik dat ik door de inrichting van het gebouw energie overhield. Ik realiseerde me: hier is over nagedacht, ik ben geen extra energie kwijt aan ontoegankelijkheid. Ik werd er emotioneel van, ontoegankelijk kost mij veel energie.”
Dit artikel komt uit Support Magazine editie 1 van 2024.