Esther Vergeer (39), chef de mission van de paralympische ploeg, is klaar met ziek zijn. Letterlijk en figuurlijk. Ze is met succes behandeld aan haar borstkanker en gaat 'vol energie en met nieuwe inzichten' weer aan het werk, vertelt ze tegen het AD.
Ze kan onder meer weer aan de slag als chef de mission van het Nederlandse paralympische team. Dat bereidt zich voor op de uitgestelde Olympische Spelen van Tokio.
'Het is klaar'
"Alle behandelingen zijn achter de rug, ik heb het laatste gesprek met de arts gehad, en het is klaar", zo laat Vergeer weten. "Letterlijk en figuurlijk. Ik ben ook weer helemaal klaar om mijn werkzaamheden voor TeamNL, mijn Foundation en het ABN Amro World Wheelchair Tennis Tournament op te pakken."
Knobbeltje in haar borst
December vorig jaar ontdekte de voormalig rolstoeltennisster een knobbeltje in haar borst. Toen dat niet verdween, liet ze zich onderzoeken en volgde de diagnose borstkanker. De klap kwam hard aan, zeker een paar maanden na de geboorte van dochter Jinte. Maar al snel kwam ook de oud-topsporter in Vergeer boven. "In mij zit altijd iets van: als het even niet lukt, ga ik op zoek naar oplossingen. Dat is mijn karakter, maar ook omdat ik dat met mijn handicap gewend ben in mijn leven."
Chemotherapie
Nu is er het goede nieuws. "Natuurlijk is het een pittige tijd geweest”, zegt Vergeer. "Vooral de chemotherapie was vaak zwaar. Maar ik ben gewend om heel pragmatisch stap voor stap te werken. Die mindset is me de afgelopen periode heel goed van pas gekomen: afvinken wat ik kon afvinken en steeds de positieve tussenstanden vieren.”
Perspectief op de Spelen
Vergeer, zelf zevenvoudig paralympisch kampioen, noemde het uitstel van de Olympische en Paralympische Spelen met een jaar voor haarzelf 'een soort gelukje'. "Ik heb perspectief dat ik daar bij kan zijn. Tokio 2021 is mijn horizon. Dat ga ik halen", zei ze drie maanden geleden hoopvol. Vanmiddag praat ze op Papendal de pers bij over de voorbereidingen van de paralympische equipe en de gevolgen van het uitstel.
Steun
Vergeer bedankt iedereen die haar het afgelopen half jaar heeft gesteund. "Eerst en vooral natuurlijk mijn gezin: Marijn, Dagmar en Jinte, zo'n kleintje om je heen doet zoveel goed. Daarnaast mijn familie en vrienden. Maar ook alle appjes, kaartjes en belletjes van collega's, sporters, coaches, bonden, partners van TeamNL, mijn Foundation en het Tennis Tournament. Het is fijn om te voelen dat mensen met je meeleven. Nu dus weer vooruitkijken en aan de slag."
(Bron: AD.nl)