Ergotherapeute met 'bulldozermentaliteit' zorgde voor meer veiligheid

23 september 2022 - Redactie Support Magazine

In 1993 werd Marnix Brienne geconfronteerd met de eerste verschijnselen van wat in 1998 gediagnosticeerd zou worden als MS. Die aandoening betekende einde carrière, een verhuizing naar een niet-aangepaste maar wel voor een rolstoel geschikte woning én het aanboren van het nodige improvisatietalent in de keuken en op het toilet. En juist aan dat geïmproviseer diende direct een einde te komen, vond Marnix’ ergotherapeute.

01-Marnix-graag-uitsnede-rond Marnix Brienne.

Decennialang was Marnix in een schoenenspeciaalzaak bezig met aanpassingen aan confectieschoenen, zodat mensen met moeilijke voeten zich even comfortabel konden voortbewegen als mensen met een doorsnee paar voeten. Toen de ziekte MS echter steeds nadrukkelijker aan zijn fysieke ‘poort’ rammelde, lukte dat niet meer. Uiteindelijk moest Marnix in 2014 - tot spijt van iedereen binnen het bedrijf - de onderneming verlaten.

Marnix: “Zo’n drie jaar geleden kreeg ik dit huis toegewezen van de woningbouwvereniging. Ik kon gaan kijken of ik het wilde hebben in de staat zoals het was. Een woning aanpassen konden ze niet, daar waren de Wmo-wegen voor. En ik vond dat ook allemaal niet zo nodig. Met een beetje aanklooien kon ik mijzelf altijd uitstekend redden.”

03-koken Welzorg Woning op Maat plaatste bij Marnix een onderrijdbare keuken. Na de verbouwing was koken ineens een stuk veiliger.

Bloedlinke bezigheden

Juist dat ‘beetje aanklooien’ was een doorn in het oog van Marnix’ ergotherapeute en zij schaalde dat beetje aanklooien op tot ‘bloedlinke bezigheden’.

Marnix: “In mijn nieuwe huis zat een gewone keuken met kastjes onder het aanrecht. Nu heb ik me in dat soort keukens altijd wel kunnen redden, hoewel het wel lastig was omdat je tijdens het koken met de rolstoel altijd dwars voor het aanrecht zit. En dus vroeg zij: ‘Hoe haal jij een pan met heet water van het fornuis?’ Ik antwoordde: ‘Nou, die zet ik dan even op mijn schoot.’

Waarop zij ironisch reageerde: ‘Oh, en dat vinden wij wel handig? Een kokendhete pan water op je schoot zetten? Maar wat als die pan nou omvalt en je krijgt dat kokende water over je benen? Zie jij met je rolstoel dan kans om razendsnel naar de badkamer te komen om met koud water je benen af te koelen? Ik dacht het niet! Dat wordt dan een hele nare brandwondenkwestie. En hoe red jij je op het toilet?’

02-afzuigkap Als extra service werd ook de afzuigkap gemonteerd.

‘Nou ja, ik hang dan een beetje schuin op de bril om met het toiletpapier aan de gang te gaan,’ antwoordde ik. Waarop zij stelde: ‘Met het risico dat je van de bril glijdt, op de grond terechtkomt, en vervolgens geen kant meer uit kan?”

Bulldozer

“Tja, zo had ik het eigenlijk nog nooit bekeken. Uiteindelijk bedachten we dat er een verlaagd en onderrijdbaar aanrecht moest komen, dus zonder keukenkastjes. Zodat ik van dat hete-pan-opschootgebeuren af was. Op het toilet moest er een spoel/föhnvoorziening komen, zodat mijn gedoe met slagzij op de bril hangen en dan maar klooien met wc-papier verleden tijd was. Om dat te realiseren heeft zij zich hard - sterker nog: keihard - gemaakt. Ze was bij elke onderhandeling met zowel de gemeente als de uitvoerder Welzorg Woning op Maat aanwezig. Die vrouw was echt een bulldozer, in de goede zin van het woord. Een combinatie van vakkennis, doortastendheid, inzicht en grote betrokkenheid.”

Kwaliteiten

“Deze vier kwaliteiten gaan zéker ook op voor Welzorg Woning op Maat,” stelt Marnix. “Een geweldige organisatie met een enorme, meelevende gemoedelijkheid. Kijk, ze maken een offerte met een omschrijving van de werkzaamheden. En that’s it. Meer hoeven ze officieel niet uit te voeren. Maar waar mogelijk doen ze dus wél meer.

04-onderrijdbaar Het aanrecht heeft precies de juiste hoogte.

Zo zat ik een beetje met een kast in mijn maag. Ik zeg tegen die montagejongens: ‘Zet hem maar in de tuin, ik weet eigenlijk niet wat ik ermee aan moet.’ Een monteur reageerde toen: ‘Weet je wat? Ik neem hem mee naar mijn schuur en dan kijk ik of ik er een werkbank van kan maken. Zo niet, dan stook ik ‘m op in mijn open haard. Maar jij bent er in ieder geval vanaf!’

Hetzelfde geval met de afzuigkap. Die zou ik eigenlijk door een ander bedrijf moeten laten ophangen, want dat stond niet op de offerte. Het zou mij een vermogen gaan kosten. En wat zeggen die Welzorgjongens na werktijd? ‘Joh, zullen we dat afzuigkappie nog effe voor je ophangen? Kwestie van twee keer boren, pluggie erin, twee schroefjes er achteraan, beetje waterpas stellen, aansluiten en hoppakee klaar! Hoe moeilijk kan het zijn en jij bent weer gered!’”

Marnix tot slot: “Ze hadden het ook níet hoeven doen. Maar ze doen het wél. Ze leven echt mee en doen niet moeilijk over elk streepje en lettertje in de offerte. Dat is echt… nou ja… gewoon top!”

Deze pagina wordt aangeboden door Welzorg Woning op Maat.

Altijd op de hoogte blijven?