Het lijkt onbegrijpelijk dat mensen in hoog-risicogroepen later gevaccineerd worden dan minder kwetsbaren. Waarom krijgt een olympische sporter wel een prik en een ALS-patiënt niet? De Groene Amsterdammer publiceerde een reconstructie van de Nederlandse vaccinatiecampagne die verwerd tot een lobbyspel.
Eind maart ploft er bij de 41-jarige Esther Westmaas eindelijk een vaccinatieoproep op de mat. Ze is informatieanalist en fanatiek zeiler, maar De Geelgors, haar aangepaste boot, ligt al maanden werkeloos op de kant. Esther heeft het syndroom van Leigh, een ernstige bewegingsstoornis die ook haar ademhaling aantast. Ze zit in een elektrische rolstoel, en heeft verschillende zorgverleners die haar helpen met aankleden, douchen en eten. Westmaas’ artsen proberen haar al langere tijd op een priklijst te krijgen. Covid-19 is voor haar gevaarlijk: haar longcapaciteit is zeer beperkt en ze kan niet hoesten.
De uitnodiging blijkt echter niet voor Westmaas zelf, maar voor zes van haar zorgverleners, aan de patiënt de taak ze uit te delen. "Ik heb voor de computer bijna zitten huilen", schrijft ze [ze praat moeilijk]. "Op dat moment verkeerde ik in grote onzekerheid over wanneer ik – eindelijk – zelf gevaccineerd zou worden." Dat zal pas weken later zijn, en is enkel te danken aan haar eigen assertiviteit.
Verhoudingen zoek
Zo gaat het steeds. Zoals Westmaas vaccinatie-oproepen uitdeelt aan haar zorgmedewerkers terwijl ze zelf nog geen uitzicht heeft op een prik, zien ook andere kwetsbaren de vaccinatiespuit aan zich voorbij gaan. De Gezondheidsraad en het Outbreak Management Team (OMT) adviseerden begin januari nadrukkelijk om vaccins zo veel mogelijk in te zetten voor ouderen en kwetsbaren. Maximaal tien procent van de vaccins mocht volgens de experts naar het zorgpersoneel, en dan alleen als de zorg echt op instorten zou staan. Sinds het begin van de vaccinatiecampagne is die verhouding helemaal zoek. Zorgverleners voerden een effectieve lobby om vooraan te mogen staan bij vaccinaties, terwijl de medische noodzaak daarvoor vaak ontbrak. Minister De Jonge liet het gebeuren, blijkt uit een reconstructie van Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico voor De Groene Amsterdammer en Trouw.
Maandenlang herhaalde de minister dat hij ouderen en kwetsbaren voorrang geeft, maar in werkelijkheid deed hij het tegenovergestelde. Van alle prikken die tot begin deze maand werden gezet ging ongeveer een vijfde naar zorgmedewerkers, en in de maanden daarvoor lag dat percentage nog veel hoger. Die eerste prikken gingen niet naar de groepen die het meeste gevaar liepen om te sterven, maar naar hen die het hardst schreeuwden.
Lees de gehele reconstructie op de website van De Groene Amsterdammer.
(Bron: Groene.nl)