Eventmanager Frank van der Peet
Van de Invictus Games tot de Volvo Ocean Race, Frank van der Peet organiseerde voor de gemeente Den Haag vele internationale sportevenementen. Van alle Europese landen die hij voor zijn werk bezocht, vindt hij Nederland het slechtst aangepaste land voor rolstoelgebruikers. Een portret van een bezige man, die een lintje ontving voor het vrijwilligerswerk dat hij in zijn vrije tijd verrichtte. Dit artikel verscheen in Support Magazine editie 1 van 2024 en kun je nu gratis online teruglezen.
Tekst: Christiaan Bruil. Foto's: Mathilde Dusol
De in Voorschoten geboren Frank (63) was de snelste jongen van de lagere school en kon, naar eigen zeggen, ‘vrij goed’ voetballen. Op twaalfjarige leeftijd begon hij snelheidsverlies te merken. De jonge Frank dacht toen nog dat het aan zijn uithoudingsvermogen lag. “Ik liep hard om mijn conditie te verbeteren, maar viel daarbij steeds vaker. Ook tijdens voetbalwedstrijden viel ik om”, vertelt hij in de lobby van de raadszaal van het Haagse ‘IJspaleis’ (stadhuis).
Omdat Frank mensen in zijn omgeving steeds vaker dingen zag doen die hij zelf niet kon, besloot hij een bezoek aan de huisarts te brengen. Niet veel later, rond zijn zeventiende, werd de progressieve spierziekte SMA type 3 bij hem vastgesteld. Zijn studententijd in Leiden bestond uit ‘veel bier drinken’, maar kende ook logistieke problemen. “Liften ontbraken in die tijd nog op veel universiteiten. Soms moest ik met de trap naar een collegezaal op de derde verdieping”, zegt hij met een glimlach.
Frank had lang de hoop om nooit in een rolstoel terecht te komen, maar op zijn 35ste brak hij in korte tijd twee keer een been. Hij realiseerde zich dat er geen andere opties over waren. “Ik heb het lang tegengehouden, maar de rolstoel was een grote opluchting. Ik werd plots veel mobieler en kon weer fatsoenlijk op vakantie”, blikt hij terug.
Koning en Cruijff
Inmiddels is Frank al bijna 23 jaar werkzaam bij de gemeente Den Haag, waarvan de laatste 11 als manager grote evenementen. In die functie organiseerde hij vele internationale sportevenementen die in Den Haag werden gehouden. Dankzij die evenementen heeft hij Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima meerdere keren de hand geschud. Ook ontmoette hij voetballegende Johan Cruijff, tijdens het WK hockey in 2014.
Van alle landen in Noord-, West-, en Zuid-Europa die Frank voor zijn werk bezocht, vindt hij Nederland het slechtst aangepaste land voor rolstoelgebruikers. “Openbaar vervoer, horeca, openbare toiletten: allemaal zaken die buiten Nederland beter geregeld zijn. Dat heeft te maken met het gebrek aan strenge regelgeving, maar het is ook een mentaliteitskwestie,” zegt hij. Frank ervaart dat de wil om te helpen lager is dan in andere landen. “Buiten Nederland is toegankelijkheid veel meer een vanzelfsprekend iets, maar ik heb de hoop dat het in de toekomst beter wordt.”
Vrijwilliger
Naast zijn veeleisende baan bij de gemeente, vond hij de afgelopen dertig jaar ook tijd voor vrijwilligerswerk. Zo was hij onder andere actief als voorzitter van het Haagse jeugdtheater Pierrot en was hij taalmaatje voor nieuwkomers uit uiteenlopende landen. Daarnaast is hij nog steeds voorzitter van de Vereniging van Eigenaren van het 300 appartementen tellende complex waarin hij woont. Bovendien is hij secretaris van de Paardenmarkt in Voorschoten. “Ik vind het leuk om bezig te blijven”, zegt Frank. “De verhalen van nieuwkomers, vaak vluchtelingen, vond ik indrukwekkend. En op de Paardenmarkt liggen mijn eerste jeugdherinneringen. Het blijft leuk om betrokken te zijn.”
Op het podium van het Haagse theater Diligentia ontving Frank vorig jaar uit handen van de burgemeester Jan van Zanen een Koninklijke onderscheiding. “Vrijwel iedereen die iets heeft met buitensport of andere grote evenementen in Den Haag, kent zijn naam. Maar het lintje krijgt hij voor het vrijwilligerswerk, dat hij met zwier, plezier en onvermoeibaar doet”, zei de burgemeester bij de uitreiking.
Frank was volledig verrast door die woorden. “Ik dacht dat een vriend van mij een lintje zou krijgen, want ik was gevraagd om te speechen. Ik ben die dag goed in de val gelokt”, zegt hij lachend. Ondanks de eervolle onderscheiding, blijft hij ‘Haags’ nuchter. “Het was een fantastische dag, maar tegelijkertijd realiseer ik mij dat ik de onderscheiding kreeg omdat ik een netwerk heb. Er zijn heel veel mensen die hem verdienen”, sluit hij bescheiden af.
Dit artikel verscheen in Support Magazine editie 1 van 2024 en kun je nu gratis online teruglezen.