Eva Eikhout in haar aangepaste auto
“Met Eva”, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Op de achtergrond valt de zachte ruis van verkeer te horen. “Interviews vind ik altijd heerlijk als ik aan het autorijden ben.” Eva Eikhout heeft als freelance-dagvoorzitter een drukke agenda. Haar Volkswagen Transporter is daarom niet alleen een vervoersmiddel, maar ook een mobiel kantoor en ontspanningsruimte. De bus vormt een basis van haar zelfredzaamheid.
Met een enorme knal eindigde voor Eva het avontuur met haar eerste auto. Ze reed de garagekelder uit bij haar appartement in Amsterdam, toen de aandrijfas van haar Volkswagen Transporter brak. Eva wachtte op dat moment al op haar nieuwe bus, maar de aflevering stond pas drie weken later gepland. Eva: “In die tussentijd zou ik dus geen vervoer hebben. Bever Autoaanpassingen heeft toen alles op alles gezet om de nieuwe auto sneller af te bouwen. Vijf dagen later kon ik al mijn nieuwe bus in ontvangst nemen. Zo ontzettend tof!”
Interactief stuur
In eerste instantie lijkt haar bus een modernere kopie van de vorige, maar inzoomend op de details komen er een paar vernuftige verbeteringen naar voren. De bediening met de ‘Joysteer’ bleef, evenals de plateaulift achterin en een uitschuifbaar opstapje bij de rechterschuifdeur. Die deur gaat nu automatisch. Voor Eva werkt dat zoveel handiger dan het oude, handmatige systeem. “Helemaal als ik spullen meesjouw. De zonneklep gaat ook automatisch. Ik kom er anders niet bij met mijn armen.” Verder maken hedendaagse opties, zoals Apple Carplay en cruisecontrol, het rijden veel ontspannener. “Ik heb ook een interactief stuur met knopjes. Daarmee nam ik op toen jij belde.”
Zelf beslissen
Eva’s voertuig speelt een belangrijke rol in haar zelfredzaamheid. “Misschien wel het meeste van alles! Je kunt dan bijvoorbeeld wel te horen krijgen dat je ergens welkom bent en die locatie binnenkomt, maar je moet er ook naartoe kunnen.” Daarom voelt Eva een bijzondere band met haar bus. “Helemaal met de vorige. Dat was bovendien mijn eerste auto, dus het voelde bijna als verraad dat ik er niet bewust een laatste ritje mee had gemaakt. Die heeft echt een speciaal plekje in mijn hart. Pas toen een vriendin zei dat ik het maar moest zien alsof de vorige bus met pensioen ging, kon ik echt genieten van mijn nieuwe.”
De corebusiness van Eva’s werk bestaat uit het voorzitten van congressen en symposia in heel Nederland. Ook spreekt ze regelmatig voor volle zalen en heeft ze recent een boek uitgebracht. Daarnaast treedt ze als danseres op in het theaterstuk ‘HEROES’ van Introdans. “In totaal doen we dit jaar 25 shows, door het hele land. Dat maakt mijn bus ook zo belangrijk. Het is zo fijn om op ieder moment van de dag zelf te kunnen beslissen waar ik naartoe wil. Ik rijd veel alleen en dat vind ik heerlijk. Die momenten ‘alleen van mij’ zijn heel waardevol. Dan luister ik muziek of een luisterboek, soms bel ik wat mensen of ik geniet van de stilte. Dan kom ik helemaal tot mezelf.”
Armen aan het stuur
Eva trekt een parallel tussen zelfredzaamheid in het dagelijks leven en haar bus. “Ik denk dat ieder mens het gelukkigst wordt van zelfredzaam zijn, van eigen regie. Dat betekent niet dat je alles alleen moet doen. Kijk, ik kan me bijvoorbeeld niet zelf aankleden, maar ik beslis wel wie mij dan aankleedt. Een ander voorbeeld is dat ik mijn hulpverleners altijd uitleg hoe ik wil dat ze koffiezetten zoals ik dat lekker vind. Het leven is niet maakbaar. Je kan niet bepalen hoe of waar je geboren bent en dat kan oneerlijk voelen. Je mag soms ook best boos zijn. Bij mij ging dat proces ook niet zonder vallen en opstaan. Toch gaat het om de keuzes die je daarin maakt. Door zelf de handen (of in mijn geval armen) aan het stuur (of in mijn geval Joysteer) te houden, kan ik het leven zo inrichten dat het voor mij comfortabel voelt.”
