Deze week presenteerde de Commissie sociaal minimum haar eindrapport. De belangrijkste boodschap is dat de rijksoverheid een centrale rol in de aanpak van bestaanszekerheid moet krijgen. Ieder(in) is blij met deze aanbeveling, omdat er nu te veel verschillen zijn tussen gemeenten bij de ondersteuning van mensen met een beperking. Daarnaast benoemt de Commissie specifiek de problemen door hoge energiekosten en een stapeling van zorgkosten.
Het eerste rapport van de Commissie sociaal minimum verscheen in juni. Daarin stond dat het sociaal minimum te laag is. Over dit eerste rapport was Ieder(in) kritisch, omdat daarin het perspectief van mensen met een beperking te veel ontbreekt. Er zijn extra maatregelen nodig om mensen met een beperking dezelfde mate van bestaanszekerheid te bieden als mensen zonder beperking. Wat zegt het tweede rapport van de Commissie sociaal minimum?
Verantwoordelijkheid voor bestaanszekerheid
De belangrijkste boodschap van het tweede rapport is dat gemeenten te veel verantwoordelijkheid hebben om burgers bestaanszekerheid te bieden. Als gevolg hiervan ontstaan er grote verschillen tussen gemeenten. De rijksoverheid moet zich daarom de komende tijd inspannen om zoveel mogelijk landelijk te regelen, volgens de Commissie.
Ieder(in) is blij met deze aanbeveling. Veel mensen met een beperking ervaren namelijk rechtsongelijkheid als gevolg van de beleidsvrijheid van gemeenten. Zo kan het zijn dat je in de ene gemeente wel een tegemoetkoming krijgt voor meerkosten van je handicap, maar een gemeente verderop helemaal niet wordt gecompenseerd. Ook verschilt de informatievoorziening over individuele studietoeslag sterk per gemeente. Bovendien maken gemeenten het moeilijk om ondersteuning te krijgen.
Altijd afhankelijk van uitkering
Ook constateert de Commissie dat wanneer iemand niet voltijds kan werken, het voor diegene vaak onmogelijk is om zich uit de uitkering te werken. In een baan met een uurloon rond het wettelijk minimum blijf je dan altijd afhankelijk van een aanvullende uitkering. Dit treft met name veel mensen met een medische urenbeperking, die vanwege hun beperking niet voltijds kunnen werken. Hierdoor loont werken nooit. Ieder(in) vindt het belangrijk dat er zo snel mogelijk beleid wordt ontwikkeld om ook deze groep perspectief te bieden op werk dat loont.
Onvermijdbare hoge kosten
De Commissie wijst erop dat het sociaal minimum op zichzelf nooit toereikend kan zijn voor mensen met onvermijdbare hoge kosten. Daarbij benoemt het rapport specifiek mensen die hoge energiekosten of zorgkosten hebben. Ieder(in) heeft in verschillende onderzoeken aangetoond dat op dit moment mensen met een beperking bestaansonzekerheid ervaren vanwege hoge onvermijdbare energiekosten en een stapeling van zorgkosten.
Meer onderzoek
In het rapport wordt ook de vraag gesteld of iemand in een Wlz-instelling voldoende inkomen heeft om rond te komen. Hiervoor is aanvullend onderzoek nodig. Ieder(in) vindt het belangrijk dat dit onderzoek zich ook richt op mensen met een beperking en een Wlz-indicatie, zowel binnen instellingen als mensen die thuis wonen.
Conclusie
Al met al doet de Commissie sociaal minimum belangrijke aanbevelingen om bestaanszekerheid in Nederland te verbeteren. Ieder(in) blijft zich inzetten om ervoor te zorgen dat deze verbeteringen ook mensen met een beperking helpen.
Lees hier het hele rapport: 'Een zeker bestaan – Naar een toekomstbestendig stelsel van het sociaal minimum – Rapport 2'.